PRACE UCZNIÓW

PAWEŁ ZAHORENKO – cel moich fotografii jest niewiadomy, ciężko jest mi zdefiniować, co miałem na myśli. Patrząc na swoje prace, nie wiem, co widziałem wczoraj, bo dziś mogę dostrzec coś innego. Autoportrety zostały wykonane w ciemnym pomieszczeniu. Fotografie zrobiono w świetle sztucznym (skupionym). Kompozycja jest statyczna, kolorystyka monochromatyczna (czerń i biel). Portrety zawierają różne deformacje postaci wykonane za pomocą luster oraz grafiki. Atmosfera niepokojącej ekspresji może wywoływać dużo różnych emocji.

JULIA FRANCZUK – najlepiej czuję się w fotografii zwierząt (szczególnie psów) i przyrody. Prowadzę własne konto z moimi zdjęciami na Instagramie!
Moje prace wielokrotnie były nagradzane w konkursach.

DOMINIKA SIERBO – pasjonatka projektowania i mody. Zajmuje się planowaniem i szyciem swoich autorskich kolekcji i nie tylko. Jej najnowsza kompozycja przedstawia sukienki balowe z elementami tiulu.

ZUZANNA SZWEDKO – moim hobby są m.in. fotografia i rysunek. Wiele lat temu zaczęłam się interesować, w jaki sposób zdjęcia umożliwiają uchwycenie tego jednego “momentu”. To mnie w nich urzekło i zapoczątkowało fascynację przedmiotem. W ramach rozwoju zdecydowałam się rozpocząć naukę w szkole o profilu fotograficznym.

ALEKSANDRA DANECKA – “człowiek-orkiestra” – samouk: gra na ukulele, kalimbie, pianinie, flecie i gitarze, rysuje, maluje na płótnie lub tkaninach, w wolnych chwilach czyta i pisze wiersze. Ciekawa świata, niespokojny duch, który ciągle chce się rozwijać i realizować kolejne cele.

“Wytrzymać piękno”

Miłość rzecz piękna

Ciężka zarazem

Mówiąc kocham

Dzielisz się bólem i żalem

Uśmiechem i łzami

Oddajesz swe życie

Łączysz marzenia i plany

Obiecaj że wszystko przetrwamy.

“Niespełniony sen”

Ciężko kochać tłumiąc ból

Ciężko spać myśląc o miłości

Ciężko funkcjonować bez snu

Dlatego śpimy razem marząc o miłości.

“Drzwi”

Małe czy duże

Szerokie czy wysokie

Drewniane czy metalowe

Mogą być przeszklone

Mogą być harmonijkowe

Dzięki nim możemy się skryć przed światem

Ale nigdy nie uda nam się ukryć za nimi

Przed własnym bólem czy strachem

Te drzwi nie istnieją

To jest nieuniknione.

“Twoje imię”

Wczoraj Cię przywiało

Dzisiaj mi przeszkadzasz

Jutro będzie lżej

Za każdym razem leją się przez Ciebie łzy

Ale stajemy się silniejsi

Próbujemy Tobie zapobiec

Stawiamy mury i tamy

Blokujemy Ci wszystkie drogi

Lecz Ty zawsze znajdziesz szparę

Lukę przez którą udaje Ci się przemknąć

I znów nawiedzasz

Jest z Tobą ciąła gra w kotka i myszkę

Twoje imię jest różne

A gdy przychodzisz

Przynosisz ból, żal i łzy.

“Ostatni oddech”

Chciałabym żyć tyle co Ty

Minus jeden dzień

Bo kiedy umrzesz

Mój świat zniknie z Twoim ostatnim oddechem.

BARTOSZ PASZKO – głównie interesuje mnie fotografia sportowa.